Bir küçücük oglancιk bir gün okula basladι. Pek mi pek akιllιydι. Okulu da pek mi pek büyüktü. Ama akιllι çocuk sιnιfιna dιsarιdan kestirme bir yol buldu. Buna çok sevindi. Artιk okul ona kocaman görünmüyordu.
Bir zaman sonra bir sabah dedi ki ögretmen "Bugün resim yapacagιz.." "Ne güzel" diye düsündü çocuk. Resim yapmayι çok severdi. Her seyin resmini yapardι: Aslanlar, kaplanlar, tavuklar, inekler, trenler, gemiler. Mum boyalarιnι çιkardι ve çizmeye basladι.
Ama ögretmen "Durun" dedi, "Henüz baslamayιn!" Ve herkes hazιr görünene dek bekledi. "Simdi" dedi ögretmen, "Çiçek çizmesini ögrenecegiz". "Ne güzel" diye düsündü çocuk. Çiçek çizmeyi çok severdi. Ve en güzellerini yapmaya basladι: Pembe, mavi, kavuniçi mum boyalarιyla.
Ama ögretmen "Durun" dedi. "Size nasιl çizilecegini gösterecegim". Yesil saplι kιrmιzι bir çiçek çizdi. "iste" dedi ögretmen. "Simdi baslayabilirsiniz". Küçük çocuk bir ögretmenin çiçegine baktι Sonra kendi çiçegine. Kendi çiçegini daha çok sevdi Ama bunu söyleyemedi. Defterinde sayfayι çevirip Ögretmeninki gibi çizdi Kιrmιzι bir çiçek sapι yesil ...
Bir baska gün dedi ki ögretmen: "Bugün çamurdan bir seyler yapacagιz". "Ne güzel" diye düsündü çocuk. Çamurla oynamayι çok severdi. Her seyi yapabilirdi çamurla: Yιlanlar, kardan adamlar, filler, fareler, arabalar, kamyonlar. Basladι çamuru yogurmaya.
Ama ögretmen "Durun" dedi, "Henüz baslamayιn!" Ve herkes hazιr görünene kadar bekledi. "Simdi" dedi ögretmen, "Bir çanak yapmayι ögrenecegiz ". "Ne güzel" diye düsündü çocuk. Çanak yapmayι çok severdi. Ve basladι yapmaya Boy boy, sekil sekil çanaklarι.
Ama ögretmen "Durun" dedi. "Size nasιl yapιlacagιnι gösterecegim". Ve de gösterdi herkese bir büyük çanagιn nasιl yapιlacagιnι. "iste" dedi ögretmen. "Simdi baslayabilirsiniz". Küçük çocuk bir ögretmenin çanagιna baktι, bir de kendi çanagιna. Kendi çanagιnι daha çok sevdi. Ama bunu söyleyemedi. Çamur topagιnι yuvarlayιp yeniden yaptι ögretmeninki gibi derin bir çanak.
Ve çok geçmeden Küçük çocuk ögrendi beklemeyi, izlemeyi, ve her seyi ögretmen gibi yapmayι. Ve çok geçmeden basladι kendiliginden hiçbir sey yapmamaya.
Ama birdenbire tasιnιverdiler baska bir eve, baska bir sehirde ve çocuk gitti baska bir okula. Bu okul daha da büyüktü öbüründen. Kestirme yolu da yoktu dιsarιdan Büyük basamaklarι çιkmak Ve uzun koridorlardan geçmek gerekiyordu sιnιfa kadar. Ve daha ilk gün dedi ki ögretmen: "Simdi resim yapacagιz". "Ne güzel" diye içinden geçirdi çocuk. Ve basladι beklemeye ögretmenin, ne yapmasιnι söylemesini beklemeye. Ama ögretmen hiçbir sey söylemedi basladι sιnιfta dolasmaya. Küçük çocuga gelince durup sordu:
"Resim yapmak istemiyor musun?"
"istiyorum" dedi çocuk. "Ama ne resmi yapacagιz?"
"Ne resmi istersen" dedi ögretmen
"Nasιl çizmeliyim?" diye sordu çocuk
"Nasιl istersen" dedi ögretmen
"istedigim renk mi?" diye sordu çocuk.
"istedigin renk" dedi ögretmen, "Eger herkes ayni resmi yaparsa ve ayni renkleri kullanιrsa kimin neyi yaptιgιnι ve neyin ne oldugunu nasιl anlarιm ben?"
"Bilmem", dedi çocuk.
Ve basladι çizmeye : Kιrmιzι bir çiçek, sapι yesil...
Yazar: Helen Buckley, irlanda'da Dublin Üniversitesi'nde ögr.üyesi
Anasayfa 
Latest images 
Oyun 
Konu: "Durun!" Dedi Öğretmen 
